«برنامه اتمی مملکت همین است، نه یک لغت کم و نه یک لغت زیاد، همین است، من همه را قبول دارم.» این را محمدرضا شاه پهلوی وقتی برای سومین بار گزارش اکبر اعتماد درباره برنامه اتمی ایران را مطالعه کرد به هویدا گفت...از سال ۱۳۳۵ که موضوع انرژی هسته‌ای برای مصارف صلح‌جویانه در دانشگاه تهران مطرح شد، همکاری دولت و دانشگاه در این زمینه کلید خورد...سفر شاه و اکبر اعتماد به فرانسه همزمان با انتخاب ژیسکاردستن به ریاست‌جمهوری این کشور موجب انعقاد بزرگترین توافقنامه اتمی برای ایران در ششم تیر ۱۳۵۳ شد.

اکبر اعتماد، رییس سازمان انرژی اتمی تأکید کرد که ایران حامی اهداف معاهدۀ منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای است و گفت «گسترش سلاح فقط موقعیت ایران را در برابر همسایگانش تضعیف خواهد کرد، بنابراین ساخت سلاح از نظر ایران محکوم است.»... ۱۹۷۶ سال رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا بود و مذاکرات هسته‌ای ایالات متحده با ایران موقتاً متوقف شد، اگرچه امریکا کشمکش‌هایی جدی با شاه بر سر قیمت نفت داشت که در ماه نوامبر تشدید هم شد و احتمالاً این موضوع هم در توقف مذاکرات مؤثر بود.

ظاهراً منظور سرمقالهٔ ۱۵ اوت کیهان اینترنشنال تحت عنوان «زمان درخواست تعلیق تمام مذاکرات جدید بخش هسته‌ای فرا رسیده است»، معاملهٔ خرید اورانیوم از استرالیا است... اکبر اعتماد رییس سازمان انرژی اتمی ایران استعفا داده و استعفاهای دیگری نیز در راه است...وضعیت ایران با ایالات متحده فرق چندانی ندارد. مخالفان نیروی هسته‌ای مثل هواداران محیط زیست اجازه دارند که مخالفتشان نسبت به برنامه‌های اصلی نیروی هسته‌ای را ابراز کنند. به غیر از چهار واحد که اکنون در دست ساخت هستند فعالیت هسته‌ای متوقف شده است.

ایالات متحده برای گسترش طرح ۲۳ رآکتور هسته‌ای ایران را تشویق کرد که قابلیت‌های اتمی‌اش را افزایش دهد.